Who's punk? What's the score?

Muziek heeft alles te maken met melodie, tempo en ritme. Het heft echter ook veel te maken met omgeving en sfeer.
Shows in kelders, smalle cafés, jeugdhuizen, Ancienne Belgiques, op festivals, … Dat speelt allemaal ne rol voor de graad van genietbaarheid.

Paasmaandag kwam ik in contact met een lichtjes vergeten of misschien (onterecht) voorbijgestreefd concept, met name de garageshow.
Ricky D van the Priceduifkes had The Fake Boys uit Amerika uitgenodigd om -wegens geen optie op het JH, waarschijnlijk- in zijn eigenste garage te spelen. Zijn eigenste band, the PDS, verzorgde het voorprogramma.
The /pi:-di:-æs/ speelde een energieke show, van beide partijen uit. Een thuismatch, en dat speelt duidelijk in hun voordeel. Mopjes, goeie sfeer en goeie liekes. Stevige set. Covers van Frogball, Gorilla Biscuits/Buzzcocks, Brutal Knights en Black Flag. Veel actie en interactie. Dansen, plezier maken. Punk fucking rock. 77 of zoiets.
Side note: kei warm in die garage. Toeme seg.

The Fake Boys komen uit Amerika. Op CD was ik niet zo sterk overtuigd, maar met de live-show konden de valse jongens zichzelf bewijzen. Heel cool, hard en meezingbaar. Covers van Jawbreaker. Jawel, 2 Jawbreaker covers in 1 show. Geniaal. Eigen werk is ook straf. The Fake Boys doen iets vernieuwend met oude muzikale waarden. Oprecht en punk fucking rock. 77 of zoiets.
Side note: The Fake Boys komen naar Summer In October. Shit's off the hook.

I'm all ears, so sing me home.