31-12-2010

twee duuzend en tien is veurbij

Ik denk dat het niet zo interessant is om hier de 5 beste platen van het jaar te zetten, dus ik zal proberen het wat interessanter te maken.

The Dopamines - Expect The Worst is de beste plaat van 2010. Geen twijfel.
Punk rock op zijn coolst: hard, snel, melodisch en gespeeld door dronken losers.

Alkaline Trio - This Addiction heeft me in 2010 nogal koud gelaten, hoewel Alk3 één van de beste bands ooit is.
Er staan wel een paar hitjes op, maar het heeft me (nog) niet overtuigd. Misschien in 2011 wel.

The Hextalls - Get Smashed is de grappigste plaat van 2010.
Die lyrics zijn goddelijk. Goeie muziek ook.

Mixtapes was de beste band van 2010.
Zowel Maps, als Thoughts About Growing Up, als hun split met Direct Hit!, als A Short Collection Of Short Songs zijn perfect en ik wil nooit meer iets anders luisteren.

Tigers Jaw was (naast Mixtapes) dé ontdekking van 2010.
Muziek zoals ge ze niet meer vaak hoort, niet genregericht en volledig oprecht.
Ook: Bowling For Soup, American Nightmare/Give Up The Ghost,

Dear Landlord bracht mij 2 van de meest memorabele shows in 2010.
Op een stille woensdagavond met 15 man in de Zool in Helchteren en op een rumoerige vrijdagavond met 50 man in de Kroenkel in Nijlen.

Hot Water Music gaf de coolste show die ik in 2010 gezien heb.
Top 3 favoriete bands, komen ne show spelen in Antwerpen, ik zit midden in de examens, maakt niet uit. Megacool.

Alkaline Trio is de band die ik echter wél gemist heb in 2010.
Top 5 favoriete bands, komen ne show spelen in Antwerpen, ik zit midden in de examens, maakte toen wel uit? Geen idee waarom ik niet gegaan ben. Toch spijt van.
Ook: The Manges

It's not about who you fuck, it's about who you love and I know this won't last forever. was de coolste zin die ik in 2010 heb meegezongen.
The Fake Boys speelden Active Reactive live op Summer In October, en omdat ikzelve dat aan de band gevraagd had de week ervoor, was dat wel een heel cool moment.

Fang Island - Fang Island is het coolste hipster rock album van 2010.
Heb ik net op de valreep (vandaag 30/12/2010) ontdekt, cool zeg! EVERYONE HIGH-FIVING EVERYONE

Dat Airplanes liedjes was de coolste hit in 2010.

Midnight Souls - Colder was de coolste Belgische release.
Die mannen zijn zo goed en zo goed bezig, supercool.

Summer In October was het coolste festivalleke in 2010.
Coole bands, coole sfeer, coole mensen, coole locatie. Muurke Klop BK.

De stomste break-up van 2010 van die van The Methadones.
Dat is zowat de enige die ik kan bedenken, maar dan nog, Methadones waren supercool, jammer dat zo'n band stopt.

Meest geanticipeerde release voor 2011 is dan natuurlijk wel Screeching Weasel - First World Manifesto.
Als Danny Vapid daarvoor the Methadones moet opgeven, so be it. Ik ben megasiked.

De beste last.fm van 2010 van die van mij.

20-12-2010

Mixtapes pt III & IV

De beste band van 2010 is ongetwijfeld Mixtapes. Ze hebben het roer van Dear Landlord in 2009 overgenomen. En hoe! Hun debuut Maps en hun EP Thoughts About Growing Up bekoren muziekliefhebbers aller landen en werden ook al besproken op This Ain't Noise. Moet wel goed zijn dan. Ondertussen hebben ze niet stilgezeten. Ze stonden op de affiche van The Fest in Gainesville en schaarden een tamelijk grote fanbase achter zich. Ze namen een videoclip op met Direct Hit! ten ere van hun split - Mixtapes' 3de release dit jaar en de 1ste materiële: een 7".

A1.Werewolf Shame
A2. I Was A Teenage Poltergeist
B1. I Was A Teenage Poltergeist
B2.Werewolf Shame

Kant 1 is Direct Hit!'s kant. Zij brengen u het Nummer van het Jaar: Werewolf Shame. Oorverdovende drums leiden het nummer in. Een opzwepende gitaarlijn volgt. 1-2-3-4 en we zijn vertrokken, 2de gitaar en bas zijn blij om het ensemble te vervolledigen en de wereld te laten weten van punkrock is. Het lied zit enorm cool in elkaar, melodisch heel sterk, ritmisch interessant, oog voor detail. Kant 2 is voor Mixtapes' I Was A Teenage Poltergeist. Zoals altijd word je er vrolijk van. Dit hoort in de categorie "snelle muziek" (Mixtapes heeft ook een categorie "minder snelle muziek"). Tweestemmigheid wordt prachtig uitgespeeld, meezingfactor ligt tamelijk hoog, de dansfactor op hetzelfde niveau. Een heel eerlijk nummer, zowel tekstueel als muzikaal. De instrumenten zijn heel harmonieus, zowel op zich als met de zang. And I probably will kan evengoed een pun zijn op The Ergs!/Short Attention/Dear Landlord als niet.
Aan de 2 kanten staat ook telkens het nummer van de ene band gecoverd door de andere band. Het interessante is dat de andere bands geen auditief referentieapparaat hebben gekregen. Hun versie is dus telkens een kwestie van interpretatie geweest en heeft ervoor gezorgd dat de band werkelijk een eigen versie opgenomen heeft. Op het eerste gehoor zoudt ge er niet kunnen uithalen wie welk nummer heeft geschreven. Heel cool om te horen dat bands zo creatief kunnen zijn met andermans werk.

A1. Birthday Party Summer Camp (Hellloo Meggann)
A2. The Real Hotel California
A3. Soups Whatever
B1. I'm Like
B2. Whit's End
B3. Anna Maria

A Short Collection Of Short Songs is ook als 7" uitgebracht en verschaft perfect wat het aanbiedt. 6 korte liedjes op 7 inches. Een uitgebalanceerde verzameling van "minder snelle muziek" en "snelle muziek". Ik ben vooral fan van hun "snelle muziek", maar hin "minder snelle muziek" is evenzeer genietbaar. Het plaatje begint met 32 basnoten alvorens de zang meegaat. Rustig, op 't gemakske in het Mixtapes universum terechtkomen. Tekstueel-thematisch doet het wel aan Thoughts About Growing Up denken. Ze zullen vast nog steeds aan het denken over opgroeien en volwassen worden. Ryan en Maura vormen nog steeds het perfecte duo en Kamal en Josh staan hen bij om hun boodschap kracht bij te zetten en de luisteraar van een 12-tal minuten originele en oprechte poppunk te laten genieten. The Real Hotel California en I'm Like komen als coolste nummers uit de bus waarop meezingen en meedansen niet minder dan onvermijdelijk is. Beide beginnen ze ook met een verhaal waarin Maura "wakker wordt". Da's waarschijnlijk een heel willekeurig feit.
Deze korte liedjes duren trouwens ook meestal om en bij de 2 minuten, wat niet danig kort is dan hun vorig werk. Qua algemene sound ligt het zelfs in het directe verlengde van Maps en Thoughts…, maar ik zal altijd blij zijn met nieuw materiaal van de Beste Band van 2010.

Ik ben benieuwd naar 2011.

14-12-2010

First award! + Covershow!

Tweeduust en tien
by Bram Van Ryckeghem on Sunday, 12 December 2010 at 21:54

Het 2010 jaarlijstje!

(…)
Website/Blog: This ain't Noise.
(…)
Als This Ain't Noise al voor 1 persoon de blog van het jaar 2010 is geweest, dan ben ik tevreden. Meer nog, ik vind dit megacool. Dankjewel, Bram "Van Ryckeghem"! Als ik er ooit in slaag om een zine te maken (staat al zo'n 6 maanden in mijn 'Plaknotities'), komt gij bij de thank you-list te staan!

Bij deze neem ik me voor om na de exmanesn/examens te bgeinnen met zoiets ineen te steken. Ik hoop dat ik eraan denk. Als iemand geïnteresseerd is om wat mee te helpen (tegen dan hè), laat iets weten! Recensies, voorbeschouwingen, hypes, interviews misschien, layout, etc. Zal waarschijnlijk op heel onregelmatige basis verschijnen en slechts 10 percent actueel zijn. Get siked!

-----------------------------------------------------

Verder wil ik dit bericht wijden aan een optreden van afgelopen zaterdag. De Revolvers speelden oude rockmuziek, heel goed, heel leuk. Ace Of Spades als beste nummer.
2de band was Bella en de Beestjes en die speelden ook liedjes. Goeie muzikanten. Hoge verwachtingen, maar precies niet zo goed als verwacht. Lag ook wel aan het geluid. Te zacht, niet zoveel sfeer, maar tegen het einde toch nog goed staan dansen.
Een avond niet gedanst is een verloren avond.

01-12-2010

Kristallen Kastelen

Imagínate:
Gij zijt Mario aan 't spelen. Naast u is uw broer Zelda aan 't spelen. Op de achtergrond speelt een oude techno-compilatie-cd uit de jaren 90. Uw moeder roept vanalles naar u.
Dat is Crystal Castles.

Ik had het genoegen om donderdag 25/11 aan te duiden als National Crystal Castles Celebration Day. Ethan en Alice kwamen, vergezeld van een drummer, hun artistieke uitingen ten toon stellen in muziekcentrum Trix.
Officieel beginuur: 21u15
Effectief beginuur: 21u50
Reden: De zangeres had haar enkel verstuikt. Ze zou zogezegd niet mogen optreden, maar ze ging het toch doen. Rebels als ze is.
Eerste nummer: Fainting Spells.
Eerste reactie: Los gehen. Heel hard dansen. Hard. Dansen.
Eerste indruk: "Dat kan niet dat die haren enkel heeft zeer gedaan."

Crystal Castles zwom door hun arsenaal aan noise-pop-happy hardcore-nintendo-electro muziekskes. Ze zwommen op hun eigen manier. Zoals een zalm zwemt: tegen de stroming. Crystal Castles doet volledig hun eigen ding en zijn er verdikke goed in. Catchy as fuck. Hun set betekende een dansfeestje voor zeker 80% van het publiek. Heel leuk. Alice is een, eh, charismatische zangeres, wederom op haar eigen manier. Het ensemble slaagde er vanaf de eerste tot de laatste noten in om het publiek te laten dansen. Het was alleen wat jammer dat er vaak een pauze viel tussen de nummers. Ruimte voor applaus, allemaal goed en wel, maar het bracht de ambiëntie telkens weer naar een neutraal punt.
De show was beladen met coole deuntjes, enkele verrassende adaptaties en herkenbare vocale effecten. Plus, ik vind dat persoonlijk gewoon heel goeie muziek. Het feit dat Alice graag aan het plafond hangt maakt de show er alleen maar beter op.
Party.
Hardy.



Gene punk, zeg, wie had dat gedacht?