I CAN'T GET TO SLEEP, I'M ON THE TRAIN
I GOT A LOVE/HATE LOVE WITH MECHELAIN
I'LL COUNT THE MINUTES, HAVING JUST ONE WISH
TO SEE TOUCHÉ AMORÉ, THERE'S A POINT TO THIS.
Voila. Ik ben naar een hardcoreshow gaan zien in Mechelen. JH Metteko. Cool.
Eerste 2 bands gemist. Jammer.
Lighthouse speelde. Ze speelden hardcore. Hun merch deed aan een black metal band denken. Se speelden geen black metal. Ze speelden goed. Enkelingen kenden de band. Velen niet. Ik werd aangenaam verrast, het klonk vet. Veel passie, vette riffs en goei nummers. Coolio.
Touché Amoré is een zotte band. Ze komen uit Los Angeles. Hun hart ligt daar. Hun hart ligt op de juiste plaats. Touché Amoré was de reden dat ik naar Mechelen kwam. Voor Touché Amoré zou ik ver zijn gereisd. Ik weet niet hoe ver, maar misschien zelfs wat verder dan Mechelen.
Ze stonden op het podium. Ze begonnen een liedje te spelen, 'And Now It's Happening In Mine'. De halve zaal stond binnen 2,71 seconden op zijn kop. Singalong, stagedives, high fives, pile ons. Heel cool. Heel emotioneel. Heel sterk. And I am spent.
Vervolgens moest zowat heel hun debuutalbum eraan geloven, tesamen met enkel nieuwere nummers van EP's. Iedereen was constant aan het stappen op de maat van een dood peird. En da's leuk om te zien. De melodische, aan emo/posthardcore leunende riffs en de rustige, vervreemdende intermezzo's zijn ze adequaat als spek bij eender welk voedsel. Enorm veel mensen die meekweelden, en ook de band verschoot daarvan. Zij vonden het leuk, wij vonden het leuk, daar gaat het allemaal om. Slotnummer en grootste hit, Honest Sleep, deed potten breken. Stagedive overload, singalong overload. Eén van de coolste nummers van de laatste paar jaar. Fucking hell. Fuck de micro.
Hardcore leeft motherfuckers. If you never had the chance: sing Hallelujah.
Ik heb gezongen.
23-11-2010
16-11-2010
Wait, what, whoaaaa…
Post-rock. Ik zal het amper opzetten als ik muziek wil luisteren op mijn kamer of op een feestje, maar ik kom er graag mijn kot voor uit.
Deze keer zo'n 50 kilometer uit mijn kot. JH Kavka. Antwerpen.
True Champions Ride On Speed. Met zo'n naam kun je niets anders verwachten dan chaotisch-gestructureerde sferische muziek. Met allerlei techniek maar vooral dankzij talent en oor voor intensiteit zette TCROS een coole set neer. Nieuwe CD, 3 december!
Versa bereidde het pad verder voor. Coole, coole band. Een xylofoon en een grote trommel maken het allemaal nog eens veel cooler. De band vertrouwt nogal veel op hun pedaaltjes en knopjes, maar ze klinken strak, intens en komen al eens graag hard uit de hoek. Heel enthousiast, gaan op in hun muziek, heel cool om te zien. Prachtige composities met een oog voor detail, contrastdynamiek, crescendo's, drumfills en een hoop creativiteit. Nieuwe CD, binnenkort!
MaybeSheWill. Wel ja, misschien. Mijn verwachtingen lagen hoger dan de resultaten, maar ik heb er wel van genoten. Niet alles kunnen zien omwille van treinen etc.
Respect voor de gitarist om met een verwond been nog te spelen.
Live komt dat allemaal veel beter uit dan op CD. Op CD is dat saai, live zit er zoveel meer in. My two cents.
Deze keer zo'n 50 kilometer uit mijn kot. JH Kavka. Antwerpen.
True Champions Ride On Speed. Met zo'n naam kun je niets anders verwachten dan chaotisch-gestructureerde sferische muziek. Met allerlei techniek maar vooral dankzij talent en oor voor intensiteit zette TCROS een coole set neer. Nieuwe CD, 3 december!
Versa bereidde het pad verder voor. Coole, coole band. Een xylofoon en een grote trommel maken het allemaal nog eens veel cooler. De band vertrouwt nogal veel op hun pedaaltjes en knopjes, maar ze klinken strak, intens en komen al eens graag hard uit de hoek. Heel enthousiast, gaan op in hun muziek, heel cool om te zien. Prachtige composities met een oog voor detail, contrastdynamiek, crescendo's, drumfills en een hoop creativiteit. Nieuwe CD, binnenkort!
MaybeSheWill. Wel ja, misschien. Mijn verwachtingen lagen hoger dan de resultaten, maar ik heb er wel van genoten. Niet alles kunnen zien omwille van treinen etc.
Respect voor de gitarist om met een verwond been nog te spelen.
Live komt dat allemaal veel beter uit dan op CD. Op CD is dat saai, live zit er zoveel meer in. My two cents.
I'm in the phonebooth…
De Rots stond in vuur en vlam. Trammen reden in op auto's, er waren meer punkers dan metalheads en power pop moet zowat het beste ooit zijn.
Omdat the Dutch Rudders hadden afgezegd, speelden als eerste de Radio Days. Italianen die weten van leuke muziek is. Catchy riffs, coole solo's en zanglijnen om gelijk mee te zingen. Geen volwaardige danspasjes maar wel een ritmisch mee bewegen van hoofd, schouders en af en toe armen. Cover van The Beat's Rock 'N' Roll Girl, vet!
Ik werd gewoon spontaan heel blij van deze band. Hun muziek, hun manier van doen, zelfs de manier waarop ze praten. Heel blij.
Na hun eigen set kwam motherfucking Kurt Baker mee doen. Ik heb The Leftovers al op 2 Belgische shows gemist (van de 2), dus mijn enthousiasme om ten minste de zanger/bassist te zien en enkele van hun nummers te horen was groot. Erg groot.
Kurt begon de set met enkele covers, al dan niet van zijn EP Got It Covered. Direct een feest. Kurt Baker is de grootste feester van de wereld. Enkel danskes met zijn covers, meer gedans tijdens de Leftovers nummers. Dance With Me was absoluut het hoogtepunt. Dat moet dan ook zowat het beste nummer van de afgelopen 10 jaar zijn. Fucking hell. I'm gay for Kurt Baker.
Hij vult zijn rol als frontman perfect in. Sympathieke, charismatische feester die zijn publiek (15 man of zo?) weet mee te krijgen (4 man of zo?).
De avond werd afgesloten met our favourite Hollanders: The Apers. Deze keer met Merel van The Bat Bites op 2de gitaar. Dus eigenlijk 1/2 Apers, 1/2 Bat Bites. Coole setlist. U2 Video gespeeld dankzij de Nick. Wait A Little Longer, Whatever It Takes, schijven waarop iedereen altijd zot gaat. The Night Feels Better Than The Day met gastoptreden van Ox Accelerator. Micro kapot. Om 10 uur was 't feestje gedaan.
Goei feestje.
Omdat the Dutch Rudders hadden afgezegd, speelden als eerste de Radio Days. Italianen die weten van leuke muziek is. Catchy riffs, coole solo's en zanglijnen om gelijk mee te zingen. Geen volwaardige danspasjes maar wel een ritmisch mee bewegen van hoofd, schouders en af en toe armen. Cover van The Beat's Rock 'N' Roll Girl, vet!
Ik werd gewoon spontaan heel blij van deze band. Hun muziek, hun manier van doen, zelfs de manier waarop ze praten. Heel blij.
Na hun eigen set kwam motherfucking Kurt Baker mee doen. Ik heb The Leftovers al op 2 Belgische shows gemist (van de 2), dus mijn enthousiasme om ten minste de zanger/bassist te zien en enkele van hun nummers te horen was groot. Erg groot.
Kurt begon de set met enkele covers, al dan niet van zijn EP Got It Covered. Direct een feest. Kurt Baker is de grootste feester van de wereld. Enkel danskes met zijn covers, meer gedans tijdens de Leftovers nummers. Dance With Me was absoluut het hoogtepunt. Dat moet dan ook zowat het beste nummer van de afgelopen 10 jaar zijn. Fucking hell. I'm gay for Kurt Baker.
Hij vult zijn rol als frontman perfect in. Sympathieke, charismatische feester die zijn publiek (15 man of zo?) weet mee te krijgen (4 man of zo?).
De avond werd afgesloten met our favourite Hollanders: The Apers. Deze keer met Merel van The Bat Bites op 2de gitaar. Dus eigenlijk 1/2 Apers, 1/2 Bat Bites. Coole setlist. U2 Video gespeeld dankzij de Nick. Wait A Little Longer, Whatever It Takes, schijven waarop iedereen altijd zot gaat. The Night Feels Better Than The Day met gastoptreden van Ox Accelerator. Micro kapot. Om 10 uur was 't feestje gedaan.
Goei feestje.
Plug it in
Het 4de evenement van de groep Optredens "Plug In" stond 5 november klaar om los te barsten. Wat er zoals gebeurde kan u op mijn stomme blog lezen. Hoe dat allemaal klonk kan u hier lezen. Niet bepaald een leuke blog, maar what gives?
De 1ste band die avond was het Kalmthoutse Elders. Direct patat erop! Dit was hun 1ste show, hun try-out, hun ontmaagding. Niet altijd even strak en overtuigd dus, maar ik ben siked om deze band. Ze maken post-rock, wat ik op zich al heel bewonderenswaardig vind omdat me dat heel moeilijk lijkt. Ze zijn met 3, het zijn jonge gasten en ze gebruiken de middelen die ze hebben om hun 'soundscapes' te creëren. Ik was echt onder de indruk en ben redelijk enthousiast over wat deze jongens nog gaan presteren.
Next up: Scarlett. Deze Essense band is wat meer straight-forward pop-rock. Innovatief en een fris geluid. Verdomd goeie muzikanten. Maar het bleef voor mij niet interessant. Afin, deze dudes maken heel coole deuntjes en zouden niet misstaan in een of andere befaamde rockrally.
Sub-headliner was het Limburgse (!) Mother Of Noise. Gene noise, wel aanstekelijke rock'n'roll. Quite the show, dat ook. De frontman heeft het beste van zich laten zien -allez, hij heeft iets laten zien, of dat nu het beste was weet ik niet.
Minder mijn ding muzikaal, maar goeie gasten en geen slechte band of zo.
Bovenaan de affiche: TMGS, formerly known as The Moe Green Specials. Van spaghetti western tsjangelang naar indie rock madness. Met hun nieuw albums blazen ze een nieuwe wind door de lokale rock-scene. Met naast een standaard rock'n'roll bezetting ook een keyboard en 2 trompettisten blijkt TMGS een grote kast te hebben om dingen uit te halen. Wat ze uit die kast haalden waren vooral leuke melodieën, groovy ritmes en zangerige harmonieën. Goei liedjes, dus.
Op naar de volgende editie! Motherfuckers.
De 1ste band die avond was het Kalmthoutse Elders. Direct patat erop! Dit was hun 1ste show, hun try-out, hun ontmaagding. Niet altijd even strak en overtuigd dus, maar ik ben siked om deze band. Ze maken post-rock, wat ik op zich al heel bewonderenswaardig vind omdat me dat heel moeilijk lijkt. Ze zijn met 3, het zijn jonge gasten en ze gebruiken de middelen die ze hebben om hun 'soundscapes' te creëren. Ik was echt onder de indruk en ben redelijk enthousiast over wat deze jongens nog gaan presteren.
Next up: Scarlett. Deze Essense band is wat meer straight-forward pop-rock. Innovatief en een fris geluid. Verdomd goeie muzikanten. Maar het bleef voor mij niet interessant. Afin, deze dudes maken heel coole deuntjes en zouden niet misstaan in een of andere befaamde rockrally.
Sub-headliner was het Limburgse (!) Mother Of Noise. Gene noise, wel aanstekelijke rock'n'roll. Quite the show, dat ook. De frontman heeft het beste van zich laten zien -allez, hij heeft iets laten zien, of dat nu het beste was weet ik niet.
Minder mijn ding muzikaal, maar goeie gasten en geen slechte band of zo.
Bovenaan de affiche: TMGS, formerly known as The Moe Green Specials. Van spaghetti western tsjangelang naar indie rock madness. Met hun nieuw albums blazen ze een nieuwe wind door de lokale rock-scene. Met naast een standaard rock'n'roll bezetting ook een keyboard en 2 trompettisten blijkt TMGS een grote kast te hebben om dingen uit te halen. Wat ze uit die kast haalden waren vooral leuke melodieën, groovy ritmes en zangerige harmonieën. Goei liedjes, dus.
Op naar de volgende editie! Motherfuckers.
12-11-2010
Generación ochenta y cuatro
Halloween. Zondag. Verlengd weekend. Let's go to the show.
In Aarschot stond de Klinker weer helemaal op zijn kop. Allez, niet echt, maar er waren festiviteiten en die wilden we niet missen. Er was een affiche gemaakt, en ander promomateriaal, om maar aan te duiden dat er een nieuwe band paraat stond om de Belgische punkscene op zijn kop te zetten. Allez, niet echt, maar Generation 84 zou wel een nieuwe muzikale wind laten waaien.
Vemos.
De openende band, Fundamental, was blijkbaar wat later dan verwacht, dus heeft de organisatie besloten om Give Us Your Money te laten beginnen. In plaats van Fundamental te missen heb ik dus Give Us Your Money gemist. Ach en wee.
Maar ik was blij dat ik Fundamental nog eens kon zien. Strakke band, ruige sound, veel passie (of hoe noem je dat.).
De Klinker is een te grote zaal.
Vervolgens betraden de mannen van the Priceduifkes het podium. Niks dat ik nog geen honderd keer gehoord heb, maar toch wééral kei cool.
De Klinker is een te grote zaal.
Generation 84 hield hun EP-release in de Klinker. Ik, en velen anderen, waren heel benieuwd naar wat deze jongens uit hun mouw zouden schudden. Ex-Victims of Society en Break Of Day, coole referenties om mee te beginnen.
Na één of ander obscuur melodietje -zoals het elke grote band betaamt- kwamen de 26-jarigen (hoewel ik daar toch over twijfel) in het donker het podium op en starten een muzikale Blitzkrieg. Snelle liedjes en melodieuze liedjes. Tegelijk. Het deed denken aan Rise Against, This Is A Standoff en pakweg The Movielife. Gewoon rappe, leuke punkrock met een krachtige zang. Heel energieke show, veel plezier op en voor het podium. Niet 100% mijn ding. Pakweg 65% mijn ding. In ieder geval wel de moeite om te zien, gewoon een heel coole live-show.
De Klinker is een klein beetje een te grote zaal.
Midnight Souls mocht deze zondagavond afsluiten. Veel mensen zijn graag vroeg thuis op zondagavond. In combinatie met de technische problematiek die de band ondervond, bleek weinig volk nog zin hebben om te blijven. Afin, wanneer ze speelden was het natuurlijk kei cool. Deze jongens zijn kwaad. Ze zijn kwaad op de wereld, op alle mensen en ze zijn kwaad om mij. En op jou. That is, wanneer ze op een podium staan. Ik denk dat deze jongens eigenlijk heel leuke mensen zijn die graag plezier maken en door bloemenvelden struinen. Maar ik heb nog nooit een bloemenveld gezien op een podium. Ach. Coole show, ik hou van die band, ik vind het alleen ne tamelijk grote anticlimax dat ze Skycrashers niet meer spelen. Maar dat moeten zij dan weer weten. Het idee om ne wall of death te doen met 6 man was ook een heel goeie idee.
De Klinker is een te grote zaal.
Goodbye 'cause I'm never coming back.
In Aarschot stond de Klinker weer helemaal op zijn kop. Allez, niet echt, maar er waren festiviteiten en die wilden we niet missen. Er was een affiche gemaakt, en ander promomateriaal, om maar aan te duiden dat er een nieuwe band paraat stond om de Belgische punkscene op zijn kop te zetten. Allez, niet echt, maar Generation 84 zou wel een nieuwe muzikale wind laten waaien.
Vemos.
De openende band, Fundamental, was blijkbaar wat later dan verwacht, dus heeft de organisatie besloten om Give Us Your Money te laten beginnen. In plaats van Fundamental te missen heb ik dus Give Us Your Money gemist. Ach en wee.
Maar ik was blij dat ik Fundamental nog eens kon zien. Strakke band, ruige sound, veel passie (of hoe noem je dat.).
De Klinker is een te grote zaal.
Vervolgens betraden de mannen van the Priceduifkes het podium. Niks dat ik nog geen honderd keer gehoord heb, maar toch wééral kei cool.
De Klinker is een te grote zaal.
Generation 84 hield hun EP-release in de Klinker. Ik, en velen anderen, waren heel benieuwd naar wat deze jongens uit hun mouw zouden schudden. Ex-Victims of Society en Break Of Day, coole referenties om mee te beginnen.
Na één of ander obscuur melodietje -zoals het elke grote band betaamt- kwamen de 26-jarigen (hoewel ik daar toch over twijfel) in het donker het podium op en starten een muzikale Blitzkrieg. Snelle liedjes en melodieuze liedjes. Tegelijk. Het deed denken aan Rise Against, This Is A Standoff en pakweg The Movielife. Gewoon rappe, leuke punkrock met een krachtige zang. Heel energieke show, veel plezier op en voor het podium. Niet 100% mijn ding. Pakweg 65% mijn ding. In ieder geval wel de moeite om te zien, gewoon een heel coole live-show.
De Klinker is een klein beetje een te grote zaal.
Midnight Souls mocht deze zondagavond afsluiten. Veel mensen zijn graag vroeg thuis op zondagavond. In combinatie met de technische problematiek die de band ondervond, bleek weinig volk nog zin hebben om te blijven. Afin, wanneer ze speelden was het natuurlijk kei cool. Deze jongens zijn kwaad. Ze zijn kwaad op de wereld, op alle mensen en ze zijn kwaad om mij. En op jou. That is, wanneer ze op een podium staan. Ik denk dat deze jongens eigenlijk heel leuke mensen zijn die graag plezier maken en door bloemenvelden struinen. Maar ik heb nog nooit een bloemenveld gezien op een podium. Ach. Coole show, ik hou van die band, ik vind het alleen ne tamelijk grote anticlimax dat ze Skycrashers niet meer spelen. Maar dat moeten zij dan weer weten. Het idee om ne wall of death te doen met 6 man was ook een heel goeie idee.
De Klinker is een te grote zaal.
Goodbye 'cause I'm never coming back.
28-10-2010
It felt more like Winter in October…
Maar het was wel degelijk Summer in October!
Kei veel pop punk, feest en plezier!
Bier, hardcore en danspasjes!
Stagedives, highfives, lowlifes!
Er speelden een hoop bands. Deze bands brachten ons muziek. Wat volgt is een korte evaluatie van indrukken.
VRIJDAG:
The Unreleasables: Hard en snel, coole Queers cover, boeide niet zo voor de rest.
The Crackups: Zij mogen echt niet stoppen met A Girl Is Only Good To Fuck te spelen. Kei goeie nummers, zowel de oude als de nieuwe. Instrumentaal een enorm sterke band, den drummer is gestoord.
The Headshots: Die zijn kei cool. Kan ik niet echt meer over zeggen. Punk Rock 77.
The Priceduifkes: Dat zal ook wel cool zijn geweest. Iedereen is hard gaan. Ik weet niet meer goed wat ze allemaal gespeeld hebben. Dat boeit ook niet zo veel, 't is allemaal goed en sfeer is er sowieso, zeker in Nijlen Punk Rock City.
The Hotlines: Zij sloten het podium-gedeelte af. Megacool. Beach Boys meets Ramones. Het meest zomer dat het heel het weekend is geweest. Jammer genoeg geen Take The Wheel. Supervriendelijke en coole dudes ook.
ZATERDAG:
Killtime: Dat klonk megacool, ik had iets anders verwacht (waarschijnlijk omdat hun naam niet met 'the' begint). Zeker de moeite om te zien, catchy tunes!
The Murderburgers AKA the Moidaboigas waren kei vet want die zijn altijd kei vet. Heel rap, goeie liekes, megacoole Dopamines cover. Enige jammere was dat the Dopamines niet speelden.
Daarop volgde de surprise act en ik weet niet eens wát die surprise act juist was maar het zei me niets. Iets rap, rommelig en atonisch.
The Fake Boys: Dat was dan weer het beste ooit. Ze hebben Active Reactive gespeeld, ik denk stiekem een beetje voor mij, megacool. It's not about who you fuck, it's about who you love. The Fake Boys hebben zo'n coole muziek en zo'n fucking coole teksten. En ze speelden daarbovenop nog eens Boxcar, nu met deftige zang! Voor mij waarschijnlijk de coolste band op heel de affiche.
The High Hats: Wat een fjiesjejie! Publiek ging wild, band ging wild, band ging in 't publiek, beide partijen nog wilder, feest. Toeme toch, coole band! Veel hits!
The Apers: Die zijn zo fucking awesome. Hard gegaan, wat ne feestband. Kevin moet zowat de beste/grappigste frontman ooit zijn. De nieuwe gitarist (kerel van the Ratcliffs) was cool maar wel honderd keer minder charismatisch dan de Kelvin. Zotte setlist, al had ik iets meer verwacht. Heel blij met Wait A Little Longer en -uiteraard- Whatever It Takes. Wao is da fiesje hie?
Brutal Knights: De afsluiter, hardcore-punk zoals het hoort. Coole band, maar ik heb ze vanaf de zijlijn gezien, want ik was tamelijk kapot. Coole nummers, ik heb veel mensen zien losgehen en crowdsurfen. Party Hardy. No nonsense.
IIIIIIIIIIIIIIIIIII wake up in the morning…
Kei veel pop punk, feest en plezier!
Bier, hardcore en danspasjes!
Stagedives, highfives, lowlifes!
Er speelden een hoop bands. Deze bands brachten ons muziek. Wat volgt is een korte evaluatie van indrukken.
VRIJDAG:
The Unreleasables: Hard en snel, coole Queers cover, boeide niet zo voor de rest.
The Crackups: Zij mogen echt niet stoppen met A Girl Is Only Good To Fuck te spelen. Kei goeie nummers, zowel de oude als de nieuwe. Instrumentaal een enorm sterke band, den drummer is gestoord.
The Headshots: Die zijn kei cool. Kan ik niet echt meer over zeggen. Punk Rock 77.
The Priceduifkes: Dat zal ook wel cool zijn geweest. Iedereen is hard gaan. Ik weet niet meer goed wat ze allemaal gespeeld hebben. Dat boeit ook niet zo veel, 't is allemaal goed en sfeer is er sowieso, zeker in Nijlen Punk Rock City.
The Hotlines: Zij sloten het podium-gedeelte af. Megacool. Beach Boys meets Ramones. Het meest zomer dat het heel het weekend is geweest. Jammer genoeg geen Take The Wheel. Supervriendelijke en coole dudes ook.
ZATERDAG:
Killtime: Dat klonk megacool, ik had iets anders verwacht (waarschijnlijk omdat hun naam niet met 'the' begint). Zeker de moeite om te zien, catchy tunes!
The Murderburgers AKA the Moidaboigas waren kei vet want die zijn altijd kei vet. Heel rap, goeie liekes, megacoole Dopamines cover. Enige jammere was dat the Dopamines niet speelden.
Daarop volgde de surprise act en ik weet niet eens wát die surprise act juist was maar het zei me niets. Iets rap, rommelig en atonisch.
The Fake Boys: Dat was dan weer het beste ooit. Ze hebben Active Reactive gespeeld, ik denk stiekem een beetje voor mij, megacool. It's not about who you fuck, it's about who you love. The Fake Boys hebben zo'n coole muziek en zo'n fucking coole teksten. En ze speelden daarbovenop nog eens Boxcar, nu met deftige zang! Voor mij waarschijnlijk de coolste band op heel de affiche.
The High Hats: Wat een fjiesjejie! Publiek ging wild, band ging wild, band ging in 't publiek, beide partijen nog wilder, feest. Toeme toch, coole band! Veel hits!
The Apers: Die zijn zo fucking awesome. Hard gegaan, wat ne feestband. Kevin moet zowat de beste/grappigste frontman ooit zijn. De nieuwe gitarist (kerel van the Ratcliffs) was cool maar wel honderd keer minder charismatisch dan de Kelvin. Zotte setlist, al had ik iets meer verwacht. Heel blij met Wait A Little Longer en -uiteraard- Whatever It Takes. Wao is da fiesje hie?
Brutal Knights: De afsluiter, hardcore-punk zoals het hoort. Coole band, maar ik heb ze vanaf de zijlijn gezien, want ik was tamelijk kapot. Coole nummers, ik heb veel mensen zien losgehen en crowdsurfen. Party Hardy. No nonsense.
IIIIIIIIIIIIIIIIIII wake up in the morning…
25-10-2010
Over aarsen, drummers en dansers.
Ik ben afgelopen dinsdag naar Kiss the Anus of a Black Cat en Drums Are For Parades geen zien in het STUK. Dat was best wel cool.
Om te weten hoe ik de frase "best wel cool" verwoordt in ongeveer 3000 tekens: mijn recensie voor Veto over Kiss the Anus of a Black Cat en Drums Are For Parades in STUK.
Voila. Best wel leuk.
Om te weten hoe ik de frase "best wel cool" verwoordt in ongeveer 3000 tekens: mijn recensie voor Veto over Kiss the Anus of a Black Cat en Drums Are For Parades in STUK.
Voila. Best wel leuk.
18-10-2010
Hardcore punk kicks ass.
Friday night, we're doing all right. Going to the show, not going slow.
Kick Ass Pre Fest Trash.
Iedereen was te laat door de files maar dat maakt allemaal niet veel uit.
Accept The Change luidde de avond in. Precies cooler dan de vorige keer. Misschien omdat het kot (het Rockcafé) wat kleiner was. Heel energieke band, gaan enorm op in hun muziek. Melodische hardcore denk ik dat een gepaste beschrijving was. De energie vloeide zichtbaar uit hun voorstelling. Zelfs zonder bass (want die was kapot gegaan tijdens de show) klonk dat nog steeds ruig. Wel heel jammer want ik zag de bassist graag bezig. Coole dudes! Demo is hier gratis te downloaden trouwens.
De volgende band was Old Wounds. Ze hebben me verrast. Ik wist natuurlijk ook helemaal niet wat ik moest verwachten, maar 't was cool. Een frisse wind door muziekland. Iets dat niet veel bands meer doen. Geen idee hoe het te omschrijven. Harde muziek. Geen geschreeuw. Goed opgebouwd. Stevig. Een zeer genietbare show, ik werd het zeker niet beu. Interessante band, zijn nog maar pas bezig (hoewel ze al ervaren rotten zijn (met name leden van Loathus en Autumn Delay)) en zijn al heel goed bezig. EP is hier gratis te downloaden trouwens.
This Routine Is Hell. Coole naam. Coole dudes. Coole band. Hard en snel, perfect in het thema van de avond natuurlijk. Pissed off. Deed wel wat aan Trash Talk en consoorten denken. Grave band, entertainend, gestoord, coole muziek, trukskes met de micro en een beetje mosh. Aight!?
Almighty Sunpower sloot de avond en sloop(te) het kot. Een beetje. Kei veel nummers in evenveel minuten, no nonsense, punkdansen, kei cool, weinig plaats, veel beweging, goeie nummers, veel sfeer. Allez, dat was dus kei plezant eigenlijk. Punkrock is kei plezant eigenlijk.
Kick Ass Pre Fest Trash.
Iedereen was te laat door de files maar dat maakt allemaal niet veel uit.
Accept The Change luidde de avond in. Precies cooler dan de vorige keer. Misschien omdat het kot (het Rockcafé) wat kleiner was. Heel energieke band, gaan enorm op in hun muziek. Melodische hardcore denk ik dat een gepaste beschrijving was. De energie vloeide zichtbaar uit hun voorstelling. Zelfs zonder bass (want die was kapot gegaan tijdens de show) klonk dat nog steeds ruig. Wel heel jammer want ik zag de bassist graag bezig. Coole dudes! Demo is hier gratis te downloaden trouwens.
De volgende band was Old Wounds. Ze hebben me verrast. Ik wist natuurlijk ook helemaal niet wat ik moest verwachten, maar 't was cool. Een frisse wind door muziekland. Iets dat niet veel bands meer doen. Geen idee hoe het te omschrijven. Harde muziek. Geen geschreeuw. Goed opgebouwd. Stevig. Een zeer genietbare show, ik werd het zeker niet beu. Interessante band, zijn nog maar pas bezig (hoewel ze al ervaren rotten zijn (met name leden van Loathus en Autumn Delay)) en zijn al heel goed bezig. EP is hier gratis te downloaden trouwens.
This Routine Is Hell. Coole naam. Coole dudes. Coole band. Hard en snel, perfect in het thema van de avond natuurlijk. Pissed off. Deed wel wat aan Trash Talk en consoorten denken. Grave band, entertainend, gestoord, coole muziek, trukskes met de micro en een beetje mosh. Aight!?
Almighty Sunpower sloot de avond en sloop(te) het kot. Een beetje. Kei veel nummers in evenveel minuten, no nonsense, punkdansen, kei cool, weinig plaats, veel beweging, goeie nummers, veel sfeer. Allez, dat was dus kei plezant eigenlijk. Punkrock is kei plezant eigenlijk.
17-10-2010
Phony Guys
The Fake Boys waren woensdag in Helchteren. U kent Helchteren van Houthalen-Helchteren en van shows als die van Dear Landlord in het voorjaar.
Ze werden vooraf gegaan door Dear Hearts, een band uit de Weba - ik bedoel uit Deinze. Yeah, I totally just did that.
Alle onzin terzijde, ik genoot best wel van hun show. Coole nummers, energieke set, ne cover die ik kende maar niet kon plaatsen en ne cover van Fix Me (Black Flag). Coole band, wil ik zeker nog wel eens zien. Hun eerste nummer was mijne favoriet.
Fake Boys kwamen dan on stage, begonne met liekes spelen en deden dat kei goed. Ook al waren ze zat. Ze waren met 1 gitarist minder dan de vorige keer, maar speelden even goeie liedjes. Een combinatie van punkrock muziek met een emo lyriek en een positive hardcore attitude. Na hun set hebben we ze overtuigd tot een Jawbreaker cover, en den Elias heeft Boxcar meegezongen. Hoogtepunt van de show, megacool. Fake Boys are party boys. Weinig reactie op zo'n coole band maar hey, that's what you get in fucking Helchteren, het absolute middelpunt van nergens. No offense.
Coole show, thx Lost Youth!
Ze werden vooraf gegaan door Dear Hearts, een band uit de Weba - ik bedoel uit Deinze. Yeah, I totally just did that.
Alle onzin terzijde, ik genoot best wel van hun show. Coole nummers, energieke set, ne cover die ik kende maar niet kon plaatsen en ne cover van Fix Me (Black Flag). Coole band, wil ik zeker nog wel eens zien. Hun eerste nummer was mijne favoriet.
Fake Boys kwamen dan on stage, begonne met liekes spelen en deden dat kei goed. Ook al waren ze zat. Ze waren met 1 gitarist minder dan de vorige keer, maar speelden even goeie liedjes. Een combinatie van punkrock muziek met een emo lyriek en een positive hardcore attitude. Na hun set hebben we ze overtuigd tot een Jawbreaker cover, en den Elias heeft Boxcar meegezongen. Hoogtepunt van de show, megacool. Fake Boys are party boys. Weinig reactie op zo'n coole band maar hey, that's what you get in fucking Helchteren, het absolute middelpunt van nergens. No offense.
Coole show, thx Lost Youth!
06-10-2010
#2
Ik heb nog ne mixtape gemaakt.
Ge kunt hem hier afhalen van het internet. Alle instructies en cover art zijn inbegrepen.
De vorige was blijkbaar zelfs redelijk succesvol. 25 downloads! Tamelijk immens, als je het mij vraagt.
Deze is getiteld "Girls are like guitar picks", want ik had mijn plectrum gebroken en daar een hart van gemaakt en daar ne foto van genomen, en dat paste in het thema van de vorige mixtape.
Tracklist:
01. Allister - The One That Got Away
02. The Steinways - Dear Girl
03. The Leftovers - I Want You Back
04. Chixdiggit! - C.G.I.T.
05. Bowling For Soup - Luckiest Loser
06. The Ataris - Your Boyfriend Sucks
07. The Get Up Kids - The One You Want
08. The Yum Yums - Baby I'm So Lonely
09. The Matt Kurz One - Epiphany!
10. Varsity Weirdos - You Bother Me
11. Taking Back Sunday - You're So Last Summer
12. Brand New - Seventy Times 7
13. Together - Lover, Sinner, Thief
14. The Carrier - Memoirs
15. American Nightmare - AM/PM
Hij is iets anders dan de vorige, met het grootste verschil in de semantiek. Dit gaat over de eenzame kant van het leven en het verdriet van een heteroseksuele jongen. (De vorige ging over samen zijn en hoop en blijdschap.)
Muzikaal gezien eindigt deze met enkele hardere nummers, maar ik heb getracht de opbouw zo vloeiend mogelijk te houden. Laat u niet afschrikken als dat uw ding niet is, het merendeel is upbeat pop- en punk-muziek.
Ge kunt hem hier afhalen van het internet. Alle instructies en cover art zijn inbegrepen.
De vorige was blijkbaar zelfs redelijk succesvol. 25 downloads! Tamelijk immens, als je het mij vraagt.
Deze is getiteld "Girls are like guitar picks", want ik had mijn plectrum gebroken en daar een hart van gemaakt en daar ne foto van genomen, en dat paste in het thema van de vorige mixtape.
Tracklist:
01. Allister - The One That Got Away
02. The Steinways - Dear Girl
03. The Leftovers - I Want You Back
04. Chixdiggit! - C.G.I.T.
05. Bowling For Soup - Luckiest Loser
06. The Ataris - Your Boyfriend Sucks
07. The Get Up Kids - The One You Want
08. The Yum Yums - Baby I'm So Lonely
09. The Matt Kurz One - Epiphany!
10. Varsity Weirdos - You Bother Me
11. Taking Back Sunday - You're So Last Summer
12. Brand New - Seventy Times 7
13. Together - Lover, Sinner, Thief
14. The Carrier - Memoirs
15. American Nightmare - AM/PM
Hij is iets anders dan de vorige, met het grootste verschil in de semantiek. Dit gaat over de eenzame kant van het leven en het verdriet van een heteroseksuele jongen. (De vorige ging over samen zijn en hoop en blijdschap.)
Muzikaal gezien eindigt deze met enkele hardere nummers, maar ik heb getracht de opbouw zo vloeiend mogelijk te houden. Laat u niet afschrikken als dat uw ding niet is, het merendeel is upbeat pop- en punk-muziek.
Abonneren op:
Posts (Atom)