Ieperfest report

Na een maand zal ik daar ook eens verslag over uitbrengen, want dat was best wel de moeite!

VRIJDAG
In de middag aangekomen en eerst Keith Caputo gezien. Stond amper iemand te kijken, paste niet echt in het programma, en was ook mijn ding niet. Rustig Outrage gecheckt. Niks speciaal, sorry. Wait In Vain was wel cool. Heel posi, goeie vibe, coole show.
Keep in mind dat ik naar Ieperfest ben afgezakt met de bedoeling om dingen te leren kennen, dus ge moet geen uitgebreide showverslagen hiervan verwachten.
xKingdomx was muzikaal niet mijn ding, maar 't was een mooie zangeres en ook nen emotionele show. Een of ander bandlid ging de band verlaten en dat was jammer. Zondag deed de zangeres ook ne spoken word en dat was ook cool. Live blog - over avonturen op tour (avontouren, if you will).
Down To Nothing blies redelijk hard. Hadden een nummer, "Skate Or Die", maar 't was gene Teenage Bottlerocket cover! Bummer! Wel coole band, olé!
Misery Signals was cool. Gastoptreden van Architects-zanger was ook cool. Ik keen geen van beide bands maar 't klonk allemaal heel oké! Moderne hardcore, niet te lomp en niet de old-school, graaf. Architects zelf was ook graaf om te zien, heel energieke show. Crowd went wild.
Terror geskipt want ik ken ze niet, kan me nioet veel schelen ook niet, 't was laat en vooral koud.

ZATERDAG
Eerste band die ik zag was Oathbreaker. Ex-No Recess, Rise And Fall-soundalike. Cool! Ook een knappe griet achter de microfoon.
En dan volgde ongetwijfeld de coolste show van het weekend, entertainment-gewijs. Suckinim Baenaim, een Israëlische band. Hardcore maar dan op z'n Oosters, I guess. Experimenteel, zo kunt ge het ook noemen. Zanger stond op sokken, beukte tege de monitoren, lekte aan de micro-statieven, sprong op allerlei gekke manieren ion het rond. Bassist zijn moves waren ook geniaal. Die gasten amuseerden zich te pletter, dus da's cool. Die moshen niet, die dansen, en da's heel cool. Geniale show dus, olé!
The Effort was ook de moeite. Heel coole band, posi, goeie boodschap. Geniale bindteksten, fuck. CD + 7" van gekocht.
Lewd Acts passief gezien, gestoorde zanger, was wel cool. Soul Control wou ik zeker zien, 1ste band op de affiche die ik enigszins kende. Het verschil kelder tot festival is wel enorm, en dat voelde ik ook aan de show. Andere vibe, zowel on stage als front stage. Minder cool dan de maand ervoor, maar nog steeds nen heel coole band!
Raein van Italië deed ne reünie, coole screamo-band. Heel energieke show, heel coole muziek.
Trash Talk was supercool, speelden op de grond ipv op het podium, maar toch maar nen halve set blijven staan omdat ik 1) dusver niks kon zien en 2) dat toch allemaal nogal repetitief is. Wel ne reteharde band, fuck fuck.
Liar vond ik niks aan. 108 passief gecheckt. Rise And Fall, 3de band die ik enigszins kende, was wel supercool. Superharde show, nieuwe nummers zijn supercool, en eindelijk eens ne CD van gekocht. Heel grave show.
Darkest Hour geskipt want don't care.

ZONDAG
Halve set van Black Haven gezien, heel cool. Ritual werd vervangen door iets stoem: lame. 'k Wou ze nog wel eens zien, jammer. Polar Bear Club trapte dan de geniale namiddag af met een geniale set. Heel coole mannen, heel coole show. 2 platen en nen EP gekocht. Gene As 'Twere The Mirror, jammer! Wel andere coole nummers, zoals Parked In The Parking Lot Of Your Heart, Our Ballads en The Bug Parade.
Next up: camping, want er speelden nog een paar kutbands.
Tot Set Your Goals het podium betreedde. Het duurde even voor ik erin kwam, maar ze hebben toch wel enkele supercoole nummers. Ook fan van de duo-vocals. Daarna nog ne punkband gaan zien, maar dan wat ouder. Reagan Youth, met ne nieuwe zanger wel wat af en toe vreemd was. Maar ze hebben hitjes, en ik heb af en toe wel eens meegezongen daarmede.
The Setup blies mega-megahard. Fuck, wat nen band, nog steeds. Eindelijk de nieuwe EP en CD kunnen aanschaffen, yes. Nieuwe nummers en oude nummers in de set. Klassiekers als Winter, Out Of Sync, Post-Mortem Blues of Death Of A Nation kwamen aan bod, hard meegezongen. Nieuwe zanger maar even cool, echt retehard.
Dan een ontnuchtering op een goeie manier: Chuck motherfucking Ragan. Folk op een hardcorefestival, past allesbehalve, maar 't was geniaal. Wat nen held. Af en toe bijna met traantjes gezeten. Meegezongen. Platen gekocht. Geniale show, geniale muzikanten, geniale teksten. Really awesome!
Later op den avond A Wilhelm Scream nog eens gezien, was weer supercool. Leuke band, nog steeds. Bold ook nog gezien, was ook heel cool. Kende ik niet, maar dat zijn best wel hardcore-legendes. Daarna gaan slapen want 's morgens vroeg heel vroeg moeten opstaan.

Volgend jaar naar alle waarschijnlijkheid terug, olé!

Puppelpop report

Ik ben een paar dagen op reis gegaan naar Kiewit.
Ik was samen met 3 vrienden die redelijk into exact de omgekeerde genres zijn dan ik, dus dat viel soms tegen, voor de rest heel cool weekend.

DONDERDAG
Het eerste dat 'k gezien heb was The Maccabees. Britpop, not original whatsoever. Didn't care.
Daarna Vetiver, best wel goed. Klonk wel goed, vooral de zang was cool. Wel fucking heet in dieje Chateau, fuck ze. Niet volgehouden.
The Subs waren cool, de meer ruige electro. Minder saai als andere electro-groepkes.
Stukske Dizzee Rascal gezien, heeft blijkbaar nog andere nummers dan Bonkers. Bonkers uiteindelijk zelfs niet gehoord, toeme.
Dan maar Passion Pit gaan zien. Ik weet al niet meer hoe dat klonk, dus 't zal niet zo vet geweest zijn.
Busy P was ook wel goed zeker. Ne grote naam alleszins, main man van Ed Banger Recs. Maar ik was al die elektronica al fameus beu eigenlijk. Toch goed gedanst.
Thursday was kei graaf. Ik kende het niet, aangenaam verrast geweest. De Wim vond het meevallen, alleen bang van het geschreeuw soms. Haha.
Booka Shade was absoluut niet mijn ding, maar dat was toch graaf om te zien omdat het 'live' was. Goeien drummer, leuke sfeer. Ook grappig: dude die ineens in 't midden van den Dance Hall begon te pissen. Natuurlijk vlak bij ons. Damn.
The Offspring was cool om mee te zingen. "WELL, FUCK YOU" en al. Gone Away op piano was goed, maar toch ook niet alles.
Jammer genoeg vroeger doorgegaan omdat er weer een of andere bekenden DJ weeral 't zelfde zou draaien, waarop iedereen dan weer om de 5 botteen "heeeeeeee hoooooooo" of zoiets zou roepen en waar er naar alle waarschijnlijk weer 150 climaxen in evenveel minuten zouden worden gespeeld: Crookers. Uiteindelijk zelfs op een goei plaats beland door keihard "THE MOTHERFUCKING CROOKEEEEEERS" te roepen naar Hollanders. Olé!
Veel te moe om nog een half uur My Bloody Valentine mee te pikken, maar dat klonk echt fucking graaf. Precies ne vliegtuigcrash, echt fucking hard.

VRIJDAG
New Found Glory was redelijk tof. Zanger was niet echt in vorm. Met de hitjes meegezongen. Genen All Downhill From Here. Wel My Friends Over You, olé! "YOU WERE EVERYTHING I WANTED, BUT I JUST CAN'T FINISH WHAT I STARTED."
Puppetmastaz: Geniale show in feite, zowel door de poppen als door de echte mensen. Heel cool om te zien en gene slechte hiphop in feite. Deed wat aan de Beastie Boys denken.
Alter Ego was echt het saaiste ooit. No shit.
Kap Bambino daarentegen was supercool. Goeie sfeer, iedereen was keihard aan 't dansen. Energieke/gestoorde frontvrouw, amai, graaf!
Bij het buitengaan nog 'That's Not My Name' van the Ting Tings gehoord, goeie schijf.
Op tijd doorgegaan naar de Shelter. The Get Up Kids was echt weer het beste ooit. Ik vond het precies zelfs beter dan op Groezrock. Beer For Breakfast (Replacements cover), Out Of Reach, Don't Hate Me, … Supergoeie setlist. Niks van On A Wire, 1 nummer van Guilt Show, 1 van Eudora en 1 van Woodson. Voor de rest schijven van Four Minute Mile en Something To Write Home About. Heel den tijd mijn longen uitgeschreeuwd met tranen in de ogen. "COME TOMORROW, I'LL BE ON MY WAY BACK HOME!"
Fever Ray, fuck dat was graaf. De muziek is nogal ne acquired taste, denk ik, maar de show was kei goed. Donkere sfeer, rare kostuums en decors, en ik kende hunne single zelfs van de radio. Zot ze. Die vrouw heeft een speciale stem maar ik hoor ze wel graag.
Kraftwerk was eigenlijk heel grappig. Legendes, toffe deuntjes. Serieus: zet er nen dubbelen bass onder en speel dat 2 keer zo snel en ge hebt zowat elke electro-artiest van tegenwoordig. 't Was graaf om te zien, serieus de moeite.

ZATERDAG
The Temper Trap: honderste britpop bandje dat op alle andere lijkt.
Don Rimini: hooray weeral hetzelfde
Dinosaur Jr. vond ik toch niet echt zo speciaal.
Peaches ook niet.
50 Cent al zeker niet, maar de vriendjes vonden niks aan de Mad Caddies. Snullen. Toch nog 3 Caddies-nummers meegepikt. Olé!
Little Boots was echt kei goed en kei plezant. Supercatchy nummerkes en nen toffe show. Hands is sowieso hét pop-album van het jaar. "MOVE WHILE YOU'RE WATCHING ME DANCE WITH THE ENEMY. I'VE GOT A REMEDY! OH! OH-OH! OH-OH!"
Tocadisco was, ja, weeral hetzelfde eigenlijk. 't Is zelf wel een feestbeest, dus de show was er wel, maar dat wordt allemaal toch zo enorm saai. Wel op gedanst, omdat ge echt niks anders kunt doen.
Daarna al die electro beu dus niet meer naar Ed&Kim gegaan. Rondhangen op de Camping.

Allez, eerste keer Pukkelpop, dankzij the Get Up Kids, en 't was wel goed.
Olé!

Shut up and get rad, cause it's time…

…TO SKATE OR DIE!

NIEUWE TEENAGE BOTTLEROCKET.
"SKATE OR DIE", EERSTE NUMMER VAN "THEY CAME FROM THE SHADOWS".
KEI GOED.
GET SIKED.

DOWNLOAD HERE!

WE'RE GONNA FIGHT!
WE'RE GONNA WIN!

Dear Landlord!

Een band met leden van The Copyrights en Rivethead. Ze klinken als een combinatie van die 2 bands. Logisch, en daarenboven ook heel graaf!
Na 2 split 7"s brachten ze dit jaar een album uit, Dream Homes. Ik moet het nog steeds legaal aanschaffen, maar dat komt in orde! Ik ben hier enorm enthousiast over. Net zoals zowat heel de poppunk-wereld!

1. I Live In Hell
2. Rosa
3. High Fives
4. Lake Ontario
5. Landlocked
6. Doormat
7. Three To The Beach
8. Park Bench
9. Goodbye To Oakland
10. Last Time I Checked
11. Whiskey And Records
12. Lost Cause
13. Begging for Tips
14. A World That We Never Made

I LIVE IN HEEEEEEELL! I LIVE IN BASEMENTS! I LIVE IN A GARAGE WITH NO WINDOWS, MY LIFE IS WASTED!
Da's 't eerste wat ge hoort als ge Dream Homes op zet. Enkele seconden later vragen de mannen van Dear Landlord: What does your dream home look like? En dan denkt ge: "Wow. Ik kan niet volgen. Dit is cool." Alleszins, dat dacht ik.
Het openingsnummer zet de sfeer direct voor heel het album. 3 zangers die elkaar afwisselen en harmonieën voortbrengen die uw hersenen doen exploderen van catchyness. Een gitaar die powerchords noch melodieën schuwt, een bass die overal goed hard doorklinkt, een drum die rapper gaat dan wat dan ook. En het beste is dat het allemaal goed samenklinkt. Niet te veel gitaarsolo's waar niemand op zit te wachten, geen semi-breakdowns of zogenaamde 'bridges' die toch maar laten zien hoeveel er wel niet uit een instrument kan. Nee, Dear Landlord verschaft ons met keisnelle 1-4-5's, palm-mute-akkoorden en een simpel melodietje dat er wel degelijk toe doet.
Lyrisch thema: drank & fuck this world. Attitude: we don't care. Maar de teksten zitten beter in elkaar dan dat. Niet altijd moeilijk of integer, maar wel altijd vanuit het hart en geschreven omdat het zo hoort. Niet perse vergezocht, maar wel esthetisch welluidend. Ik zeg het: they don't care. En ook belangrijk: een hoog meezinggehalte! Nummers als I Live In Hell, Landlocked en Last Time I Checked blijven stevig in uw hoofd zitten.
Dear Landlord combineert de ongelooflijke catchyness van the Copyrights en de kracht en energie van Rivethead/Off With Their Heads. Three To The Beach is enorm goed opgebouwd en straalt gewoon energie uit. Ik daag u uit om stil te blijven zitten! Ik wed dat zo'n nummer live echt een bom is. (Ik zou alvast volledig doorslaan, me dunkt.)

De sequentie ofte de opeenvolging van de nummers past ook goed. De liedjes sluiten muzikaal goed bij elkaar aan. De climax is ongetwijfeld A World That We Never Made. Waarschijnlijk het enige nummer dat boven de 3 minuten afklokt (en meer zelfs, het klokt boven de 4 minuten af!). Het zit geniaal in elkaar en slaagt erin om kiekenvel te creeëren bij de luisteraar. De afsluiter had amper mooier gekunnen. bass-intermezzo/gitaar-melodie/zang-harmonie/gitaar die het Landlocked-refrein herneemt. Maybe tomorrow!

I can't live like this , it's such a nightmare.
But I probably will!

Myspace
Download!

"Dude, Osker sucks."

Nen band die ik recentelijk heb (her)ontdekt. Maar amai, ik wou dat ik ze eerder had (her)ontdekt.
Osker bestond van 1998 tot pakweg 2001.
Ze brachten 2 albums en 1 split uit, maar alleen daarmee verdienden ze hun plek in het punkrock-circuit.

Ik hoorde hen voor het eerst enkele jaren terug. Ik had Punk-O-Rama IV gekocht en Osker stond daarop, met het nummer 'Lucky'. Heel graaf nummer, en omdat ik toen vooral op zoek was naar nieuwe punkrock groepkes, downloadde ik nog wat nummers van Osker. Dat was cool, maar niet meer dan dat. (Ik ben die nummers naderhand kwijtgeraakt.) Osker zat bij Epitaph Records, maar was daar eerder een buitenbeentje tussen alle Bad Religion-kopieën. Hun eerste release was Treatment 5.
In feite is Treatment 5 gewoon harde, snelle, snotty punkrock, geschreven for the sake of it. Het toont Osker's houding en attitude goed. Deze gasten don't give a fuck. Maar in tegenstelling tot de punkers, die niks geven om alles behalve de punx zelf, hebben Osker het ook niet zo te doen met de punkscene. Er bestaat nen bootleg van ne show waar ze het voorprogramma van Guttermouth zijn, dusver zit heel het publiek vol punkrockers die graag zot doen. Osker heeft het daar niet zo voor, en ze laten dat ook merken, door sarcasme en en gewoon door direct te zijn. "There's a difference between funny and retarded." Nuja, Treatment 5, dus. Enorm coole cd. Maar hij staat mijns inziens toch ferm in de schaduw van Idle Will Kill.
Idle Will Kill is het 2de album van Osker. Maar in feite is het behalve de typische zang een heel andere sound dan Treatment 5. Trager, meer emo-/indie-invloeden. Geniale teksten. En ook weer een bevestiging van waar Osker voor staat. Niemand had waarschijnlijk een stijlverandering verwacht, en waarschijnlijk haakten veel fans af, maar what gives? Osker maakte de muziek die ze wilden, en dat evolueert, da's logisch. Tegenwoordig doen die gasten nog vanalles, maar bijna allesbehalve punkrock. Da's cool. Idle Will Kill is een klassieker in het genre, en dat toont.

You should've called me,
it would've meant something.

Interview
Download T5
Download IWK

The Rightunders reversed

The Leftovers hebben sinds deze week een nieuwe plaat uit, genaamd Eager To Please. En ja hoor, the Leftovers are eager to please me. Meer nog, they succeed to please me. A lot.

Label: Crappy Records
Tracklist:
1. Can’t Stop
2. Telephone Operator
3. Girlfriend
4. Get To Know You (with Kim Shattuck (The Muffs))
5. Thinking About Her
6. You Know What You Do
7. I Want You Back
8. Untouchable (with Coz Canler (The Romantics))
9. Lost And Found
10. Get Out Of My Head
11. The Only One (with Parry Gripp (Nerf Herder))
12. Make You Mine
13. Dance With Me
14. Party Til We Die (with Brett Anderson (The Donnas) & Jon Rubin (The Robinoos))

Deze gasten uit Portland behoren tot de beste van de nieuwe generatie poppunkers. Ze hebben nu al 4 albums op hun naam staan, waarvan vooral de laatste 2 mij volledig in de ban brachten.
On The Move, de vorige, was van begin tot eind een geniaal album. Met Eager To Please zetten the Leftovers deze traditie gewoon verder. Hun stijl typeert zich door invloeden van punkbands als the Ramones en the Queers en popbands als the Beach Boys en the Romantics. Eager To Please is over het algemeen een minder 'punk' album dan On The Move. Ik hoor meer popvibes en meer 'handclap'-drums. De ganse sfeer van het album, dat overigens opnieuw gevuld is met songs over liefde (op het laatste nummer na), is zomers, relaxed en feelgood.
De nummers zijn op zich niet vernieuwends, maar the Leftovers hebben toch een vrij herkenbaar timbre. Kurt Baker is een goeie zanger, nasaal genoeg maar niet te snotty, wel toonvast. De riffs en intro's zijn enorm catchy, en soms durven the Leftovers al eens experimenteren met genres en songstructuren. Vooral de catchyness is belangrijk bij een poppunkalbum, en dat weten the Leftovers maar al te goed. Nummers als Lost And Found en Girlfriend zitten al na 1 of 2 keer luisteren rotsvast in uw hoofd.
Daarenboven krijgt de luisteraar nog een hoop guest appearances, die het niveau alleen maar opkrikken (zonder dat dat noodzakelijk is). Ook een heel goed idee om Dance With Me nog eens op te nemen. Dit is namelijk, mijns inziens, een van de beste nummers van de laatste paar jaar. De heropgenomen versie klinkt ook wel beter dan de oudere versie. Er is weinig verschil, maar de kleine variaties doen het hem.
Afin, Eager To Please weet mij enorm te boeien en plezieren. Ik ben er trots op dat ik een Leftovers-fan ben. Ik geloof ook dat ze met dit album een breder publiek zullen aanspreken, en ik hoop van harte dat Dance With Me een hit wordt, in pakweg all over the world.

Check the video here. (1:03 tot 1:22 is geniaal.)
Check the album here.

Let's brag, oh yeah.

Enkele collecties, lang niet groot of speciaal of zo, maar toch leuk. Mijns inziens.

The Copyrights

The Apers

At The Drive-In/The Mars Volta

Hot Water Music

(This sucks, ik wil Caution op LP.)
Ramones

(Enkel nog Halfway To Sanity (zie open plek).)

Yup, dit is gewoon om te laten zien wat ik zoal heb. Geen andere waarden whatsoever.

That's what I've got

Mijn muzikale aanwinsten van mei 2009 zijn best wel noemenswaardig, me dunkt.

7"s
The Copyrights - Button Smasher (+ CD)
The Copyrights/Zatopeks - Handclaps & Bottlecaps
The Dopamines/Till Plains - Split
The Favorats - Destination Outta Space
J Church - She Has No Control
Kepi Ghoulie & Jerry Hormone - The Lives & Loves Of
The Manges - Mandy
New Bomb Turks - (Gotta Gotta) Sinking Feeling (pic disc)
Peawees - Bleeding For You
The Popsters - The Scene
The Popsters - Two Minutes
The Ratcliffs - Junkyard Barbecue
Retarded - Gambling On Rock
Tenement - Ice Pick

LP's
The Apers - Buzz Electric
The Copyrights - We Didn't Come Here To Die (pic disc)
A Radio With Guts - Beat Heart Sweat Stereo
The Veterans - The Veterans

CD's
The Apers - The Apers
The Bat Bites - Creatures Of The Night
Capguns 'N' Coke - Just Another Day EP
Capguns 'N' Coke/The Grizzley Ends - Split
The Carry Outs - Demo 2009
The Ergs! - Dorkrockcorkrod
The Ergs! - Hindsight Is 20/20, My Friend
The Ergs! - Jersey's Best Prancers
Even In Blackouts - Myths & Imaginary Magicians
Groovie Ghoulies - 99 Lives
Groovie Ghoulies - Go! Stories
Mr. T Experience - Alcatraz
Peawees - Walking The Walk
The Popsters - Everything I Want
The Popsters/Dirt Bike Annie - Split
Travoltas/The Plus Ones - Going Dutch EP
Travoltas/Stinking Polecats - Split EP
The Unlovables - Crush Boyfriend Heartbreak
V/A - The Apers Tribute: The Punkrock Don't Stop!
V/A - The Apers Tribute: Do The Aper!
V/A - The European Pop Punk Virus Vol. 1
V/A - The European Pop Punk Virus Vol. 2
V/A - Live Fast Die! Part Deux
V/A - Lookout! Freakout Compilation 2000
(Voor meer…)

Momenteel al heel den avond naar Crush Boyfriend Heartbreak (The Unlovables) aan 't luisteren, zo'n ongelooflijke goed album! Soort conceptalbum: 4 nummers over de crush, 5 nummers over de boyfriend en 4 nummers over den heartbreak.
Met Mikey Erg van The Ergs! op drums! En vrouwelijke vocals! Sexxxxxxy!
Aanrader! De rest ook trouwens!

Ook aan te raden: de nieuwe Copyrights/Dopamines split. Still catchy, still awesome.

Song stuck in mind: Do Watcha Wanna (Not Whatcha Gotta) door Dirt Bike Annie.

"Till death do us party!"

Things that are awesome.

Is het niet tijd om eens een paar van de beste platen allertijden te overlopen? Ik denk van wel!

Dit alles is mijns inziens natuurlijk.
En chronologisch.

Ramones: Leave Home (1977)
Er staan enorm goeie songs op hun debuutalbum Ramones, zoveel is zeker, maar met Leave Home hebben de 4 "Ramone"s uit New York zichzelf toch wel overtroffen. Elk lied is een fucking hit. Elk lied klokt onder de 3 minuten af, zoals het hoort. Dit zijn de Ramones middenin hun hoogtepunt. '77, het jaar waarin ze zomaar even 2 albums hebben uitgebracht. De songs zijn chronologisch in de volgorde waarin ze geschreven werden. Leave Home is de brug tussen het bijna nihilistische Ramones en de verdere evolutie op Rocket To Russia. Geni-fucking-aal.
Download!

They Might Be Giants: Flood (1989)
Op goed geluk heb ik dit album ontdekt, maar het is nog steeds mijn favoriet no-worries, happy-go-lucky, verstand-op-nul-en-genieten album. Ik heb wel iets voor eenvoudige muziek, en dit sluit daar nadeloos bij aan. Liedjes met een (simpele) boodschap en een eenvoudige melodie, veel beter wordt het niet. Het voelt bijna kinderlijk aan. Het is in feite 'schattige' muziek. Ga eens buiten in de zon zitten, pakt uzelf iets fris en zet dit plaatje op. Uw gemoed bevaart in no-time de hoogste sferen. Mark my words.
Download!

Screeching Weasel: My Brain Hurts (1991)
My Brain Hurts, Screeching Weasel's 3de wapenfeit heb ik hier al ergens besproken. Ik heb het album veel te laat ontdekt, maar hell, dit is een œuvre van enkele geniale helden met gevoel voor eenvoud, een overvloed aan energie en een vermogen tot relativeren. Geniale teksten, riffs en catchy nummers tout court. Ben Weasel en Dan Vapid vormen hier een perfect team. Ne must-have voor iedereen die ook maar een beetje into muziek en zo is. Ook voor iedereen die van meisjes houdt. En iedereen die soms dingen haat of in twijfel trekt.
Download!

At The Drive-In: Acrobatic Tenement (1996)
Het debuut van deze heersers uit El Paso, Texas, wordt vaak overschaduwd door Relationship Of Command. Voor mij persoonlijk is dit album van groter belang. Het heeft een enorme invloed gehad op mijn muzieksmaak, het heeft me naar een wijder spectrum doen luisteren. Ook is dit een van mijn eerste cd's geweest die niet mainstream was. Nummers als Embroglio en Ticklish geven mij nog steeds dat gevoel van herontdekking van muziek. Een van de beste bands van de laatste 2 decennia!
Download!

The Manges: 'R' Good Enough (2001)
Dit is nog een pop-punk album dat ik bij de klassiekers reken. Ik weet niet juist wat het is, misschien Andrea's zoetgevooisde aparte stemtimbre, misschien Manuels magnifieke variaties op 3 akkoorden en zijn geniale solo-stukken, misschien Mass' prachtige ondersteuning van grondtonen, subdominanten en dominanten en zijn enorm coole fills, misschien Richies superzotte drumgedeeltes. Misschien zijn het hun streepjestruien. Misschien hun nationaliteit (Italiaans, nvdr). Ik weet het niet, maar om een of andere reden is deze plaat fucking in-sane! Deze plaat staat vol hits, catchy as fuck en makes-you-dance-like-crazy as hell. Die mannen moeten echt méér shows doen, en liefst in mijn buurt.
Download!

The Mars Volta: De-loused In The Comatorium (2003)
Deze sluit bij ATDI aan. Den eerste van TMV was direct den beste, en dat niveau hebben ze moeilijk kunnen evenaren. Afin, het niveau kunnen ze evenaren, maar niet over de lijn van een conceptalbum. De-loused In The Comatorium zit enorm geniaal in mekaar. De nummers behoren als 1 nummer beluisterd te worden, anders mist ge een partikel, en dat kan fataal zijn. Ook al ken ik de tekst niet, de muziek doet mij precies hetzelfde voelen als wat het verhaal vertelt. (Het gaat over de zelfmoord van een vriend, nvdr.) Meesters in songwriten en songplayen, absoluut. Cedric Bixler-Zavala en Omar Alfredo Rodriguez-Lopez, 2 van mijn grootste helden allertijden.
Download!

The Guts: Let It Go (2008)
Toen ik naar Let It Go begon te luisteren heeft het me een paar weken geduurd voor ik er goed en wel even mee kon stoppen. Dat zegt wel genoeg zeker. Helden uit het milieu van The Nobodys en The Queers uit Portsmouth, New Hampshire.
Download!




Andere albums die een eervolle vermelding verdienen:
Squirtgun - Fade To Bright
Hot Water Music - Caution
Beatsteaks - Launched
The Queers - Don't Back Down
The Get Up Kids - Something To Write Home About
Teenage Bottlerocket - Total

En eigenlijk nog zoveel meer. Jeetje.
I suggest you check something out.

We are the front line!

Amai. Amai amai! Dat was nogal een feest.
Donderdagavond, 7 mei 2009, half 9. The Frontline, Overpoortstraat, Gent.
Sushi Express. Cover Rangers. The Priceduifkes. The Apers.
Nen hoop plezier.

't Was den eerste keer dat ik daar kwam, en da's echt een grave zaal. Of ja, een graaf kot. Een ruwe schatting: 4 op 12 meter of zoiets. Maar heel plezant.
Sushi Express was den eerste band die optrad. Psychobilly uit Zele. Dus: inclusief een contrabas. Supercool. Klonk goed. De gitaarriffs konden me wel bekoren en de bas was gewoon supergraaf. Den bassist kon er wel wat van. En wat show verkopen, maar dat moet natuurlijk, op ne show.
De Cover Rangers waren genietbaar, maar daar hield het wel bij op. Ze gaven zelf achteraf toe dat het nogal ne slechte show was. Maar hey, ik vond het wel plezant. Het concept is vrij duidelijk: punkrock-covers van pop-liedjes. Ik heb lustig meegezongen met A New England (Billy Bragg), Fast Times At Dropout High (The Ataris) en andere bekende hits zoals Paper Planes (M.I.A.) of Mamma Mia (ABBA). De gitarist had op een gegeven moment een techisch probleem, wat altijd wel een beetje jammer is tijdens een optreden. Niet echt ne fan van de stem, ook niet. Maar hey, it's hella fun!
Na 2 redelijke bands kwamen dan eindelijk 2 van de zotste bands uit respectievelijk België en Nederland.
Allereerst speelden The Priceduifkes. Soundchecken met I Love To Fuck van The Nobodys, geniaal begin. "Hey, wulle zijn de Priceduifkes" - "Moete gelle weten hè!" - "Ja, dat moete wulle weten." Haha. De toon was gezet. De toon was nog meer gezet met I Ain't Dreaming Of A White Christmas. Dieje nieuwen intro is zó goed, hè. Vanaf dan was 't ne highway down Priceduifkes lane, jammerlijk wel af en toe onderbroken door geluidsproblemen. Eerst enorm veel feedback in de gitaar. Dat was dan opgelost, maar dan viel de gitaar in de monitor blijkbaar constant uit. En da's ambetant voor de gitarist. Maar in de zaal klonk het allemaal goed, dus da's cool. I Need Therapy van Screeching Weasel gecoverd, fucking cool. Ook Nervous Breakdown van Black Flag. Ook enorm cool. Nihilist Stomp gespeeld, ook een supercool nummer. Die hun instrumentale nummers horen echt wel tot de beste van hun œuvre, eigenlijk. Anyway, ik heb me keihard geamuseerd, heel hard meegezongen en me helemaal laten gaan bij hun slotnummer: Loser Anthem.

May not have much money, I may like to watch TV.
You call me a loser but you'll never be as cool as me.
Some girls might cry over me 'cause I don't love them too.
You call me an asshole but at least I'm not a fag like you!

Next band up were: The motherfucking Apers. Hier was ik echt kei stoked voor. Den 2de keer dat 'k ze echt zou zien. Supercool. Dat zijn echt zo'n grote helden hè. Kevin Aper, een van de grappigste frontmannen ooit en eigenlijk ne kei goeie bassist en ne grave zanger. Kelvin Centerfold, een van de gelukkigste gitaristen ooit en ne kei goeie gitarist en backing vocalist. Echt waar, 't is een plezier om dieje te zien spelen. Ivo Backbreaker, geen idee wat ik daarover moet zeggen maar hij kan verdoeme goed drummen. Het optreden begon al goed. "Wij zijn The Accelerators." (The Accelerators zijn een bevriende band uit Rotterdam, waar ook The Apers vandaan komen, nvdr.) Veel oude nummers gespeeld, ook een 3-tal van de nieuwe, opkomende CD 'You're Only As Strong As The Table You Dance On'. Perfect. De setlist, ongeveer, niet in volgorde:
It's All Over You Know, It's OK To Hate Me, Only The Grim Reaper, Reanimate My Heart, You Suck, Debra Jean (The Queers), She's The One (Ramones), Too Many Backpacks At The Show, Eyes Open Wide, Sunshine, Something More To Someone Else, I Hate Guys With Girlfriends, She's Just In Love, Please Come Back To Me (I Can't Live Without You), Friday Night Killed Saturday Fun, Every Day Is A Rock 'N' Roll Day
Echt enkele van mijn favoriete nummers, supercool. Kevin Aper had ook nog een mooie variatie op Another Brick In The Wall gemlaakt, met name Another Dick With No Balls. 'k Zeg het, geniale kerel. Superduper siked voor de nieuwe CD. 23 juli op Asian Man Records, check it out.