17-01-2010

Blank verse

Verse was een Amerikaanse hardcoreband. Ik kocht From Anger And Rage in 2007. Coole plaat. Ik zag ze live in 2008. Coole show. Ze splitten in 2009. Jammere zaak. Daar bleef het zowat bij.
Vandaag beluisterde ik hun laatste plaat, Agression. Ik werd weggeblazen.



NOTA: Het is van vitaal belang dat dit album luid wordt afgespeeld. Dat is het geval bij veel albums, zeker, maar dit verdient mijns inziens het extra volume.

De band geeft u een paar seconden om u te laten weten dat ge op play hebt gedrukt. Na die paar seconden introductie volgt een razernij alwaar zelfs Charizard door zou worden verslagen. Verse zet het album in met een nieuwe furie, getiteld The New Fury. Ze bestormen uw stereo met een arsenaal aan positive-minded, socio-politiek geëngageerde, melodische hardcore-punk. Sean Murphy, vocalist, bewijst zijn stem uitstekend te beheersen. Verstaanbaar, weinig uitschieters, veel gevoel. Zijn intonatie zegt vaak genoeg over het aandeel van zijn ziel dat hij in zijn woorden verbergt. De lyrics zijn een uitlaatklep voor kritiek: op media en censuur, oorlog, en everyday faults. In inhoudelijk opzicht weinig persoonlijk, maar inzake uiting, representatie en het evenwicht tussen paradigma en syntagma weet Murphy zijn woorden, zinnen, alinea's zo te vormen dat ze hun effect amper kunnen missen. Zowel esthetisch als teleologisch. De retoriek van de 21ste eeuw.
In nummers als Earth And Stone en de trilogie Story Of A Free Man klinkt de zang vaak perfect in harmonie met de muziek, soms zelfs even dreunend. De band kiest voor korte melodische interludes tussen hun nummers, wat meer dan welkom is. Intro's zijn vaak overbodig, dus outro's bedaren even de oren van de luisteraar. Ze sluiten het nummer af en kondigen tegelijk de volgende act of mayhem aan. Verse is snel, is hard, is coherent en weet de luisteraar metapsychisch te grijpen. Includes: mosh, melody, singalong. Met hun Story Of A Free Man overtreffen ze mijn verwachtingen. Deel 1 en 2, The End Of Innoncence en The Cold Return, missen muzikale overgang, maar deel 3, Serenity -de conclusie-, sluit echter naadloos aan.
Muzikaal is het misschien niet erg vernieuwend, en misschien niet erg gevarieerd, maar het wordt met veel stijl en overtuiging gespeeld. En repetitiviteit is mijn ding, zoals al gebleken is. Het is dansbaar, ge kunt er uw longen mee uitschreeuwen, het zijn heel goeie teksten (objectief gezien zelfs) en het is een uitstekende manier om u tijdens examens en blokperiodes af te reageren.

Arms open, heart open, God fearing.
Still nothing.


Myspace
Download

Check ook Rebuild en From Anger And Rage.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten