22-02-2009

Schreeching what?

Screeching Weasel!

Ge hebt er misschien al van gehoord, misschien niet, maar als ge er al van hebt gehoord zijt ge ongetwijfeld fan.
1 van de pioneers in het ramonescore-/poppunk-genre.

Screeching Weasel bracht hun eerste album uit in '87, ne self-titled. Het was geen groot succes blijkbaar. Zelf heb ik de plaat nog nooit gehoord.
In '88 daarentegen brachten ze een plaat uit die ongeveer 18 jaar later een enorme invloed zou hebben op mijn leven, zowel muzikaal alsook deels door hun attitude. Boogadaboogadaboogada moet de 2de poppunkplaat geweest zijn die ik ooit heb beluisterd. Of misschien was dat Kill The Musicians.
Als 14-15-jarige loser die naar Busted, Linkin Park en Blink-182 luisterde en net into The Lillingtons was geraakt, was dit duidelijk een goeie zet in de goeie richting.
Wat, zo veel nummers op 1 album? Wat, zo'n korte nummers? Wat, een nasale, snotty zang? Hoe, maar 3 akkoorden? Wat, zo snel allemaal? En zo catchy? Dat was allemaal nieuw. En het was geniaal. En het is nog steeds geniaal, zelfs meer dan toen. Die teksten! Ben Weasel is werkelijk een lyrisch en muzikaal genie. Van tongue-in-cheek humor in We Skate en Nicarauga tot ware frustratie in I Hate Led Zeppelin en I Love To Hate over idiote posi-liedjes in Stupid Over You en Sunshine. En het punkrock-anthem van de laatste 2 decennia: Hey Suburbia. 't Wordt niet veel beter dan dat. Vooral de re-recording op Kill The Musicians, dat einde. Goh, dat verdient wel een plaatsje in de Top 10 beste nummers ooit.
We don't give a shit about tomorrow!

Verder hebben ze heel de Ramones hun debuut gecoverd, en daarna hun 'gouden derde' opgenomen: My Brain Hurts. Het is een veel voorkomend fenomeen dat bands bij hun derde album hun sound vinden. Ook bij SW is dat eigenlijk het geval. My Brain Hurts is minder "hardcore" dan Boogadax3 en de nummers zij over 't algemeen beter geschreven. Ik weet niet welke ik beter moet vinden, want ze hebben allebei hun waarde, en zijn allebei geniaal.
Ben zijn zang is wel beduidend beter op My Brain Hurts. Ook heeft Danny Vapid deze keer veel nummers medegeschreven. Ben Weasel en Danny Vapid, duidelijk 2 van de grootste helden die muziek in 't algemeen ooit heeft gekend.
Wiggle is een beetje een ambigu album. Enerzijds veel coole nummers, en mijn lyrische favoriet: Jeannie's Got A Problem With Her Uterus. Anderzijds veel opvulling, precies. In de re-issue liner notes zeggen de bandleden dat ze nogal onder druk stonden door het succes van My brain Hurts etc., dus daarmee. Goed album wel ze! Ik denk niet dat Screeching Weasel een album heeft waarvan ik zou zeggen "buh.". Echt niet. En ik heb ze nog bijlange niet allemaal beluisterd.
Anthem For A New Tomorrow, hun 5de als ik me niet vergis, was opgenomen voor hun 2de split. Maar wat een fucking geweldig album. Volledig mee met de thematiek die Ben Weasel hier heeft willen uiten. Het gaat vooral over de vervreemding en isolatie van post-twintigers in de maatschappij. Doordat het een soort thematisch concept-album is, is het trouwens ook de eerste full length zonder cover.
Hun covers zijn anders wel de moeite. Ze weten ze heel goed naar hun hand te zetten.
How To Make Enemies And Irritate People is, na Anthem…, weer een standard Weasel album. Heel cool dus.
De rest, I have yet to check out.



Check ook Ben Weasel's solo project, zijn albums Fidatevi en These Ones Are Bitter. Pure genious.
Verdere bands met Weasel-leden: Riverdales (duh), Even In Blackouts, The Methadones, …

Links:
Official site
Myspace
Hey Suburbia on Youtube

Geen opmerkingen:

Een reactie posten