Rabbits Per Minute?

Reeds een 2de bericht. Precies een goed idee geweest, dit blogske.
Deze keer is het de beurt aan een stilwakende punkrock-liefde: Rise Against

Rise Against heb ik ontdekt een 3-tal jaar terug, toen ik Give It All hoorde op de compilatie Rock Against Bush. Direct verkocht, dat was harder en ruiger dan wat ik gewend was, maar even melodieus en catchy. Direct alles beginnen downloaden. In no time had ik ne nieuwe favoriete band. En Rise Against, dat was cool want die waren -zogezegd- nogal onbekend. (Nu weet ik wel beter.) Hupla, Siren Song Of The Counter Culture (SSOTCC) bij de Large kopen. The Unraveling in de Free Record Shop, waar ik ook The Sufferer & The Witness (TSATW) heb aangeschaft. Als laatste moest ik nog Revolutions Per Minute (RPM) hebben. Die ben ik uiteindelijk in den JJ Records in Leuven gaan halen. Dat bleek dan toch wel hun beste werk te zijn zeker.

Alleen de cover al. Headphones in een handgranaat ingeplugd. Dat kon alleen maar ontploffen. En damn, dat doet het. Vanaf RPM in de CD-speler zit en er op PLAY is gedrukt, wordt ge overweldigd door een aanval van stevige drums, een harde bass en melodieuze gitaren. Black Masks And Gasoline is een perfect openingsnummer en zet de toon alright.
De cover past perfect en de titel ook. De plaat heeft geen toeren per minuut, maar hij draait aan revoluties per minuut. Elk nummer opnieuw. Het is duidelijk dat deze mannen met iets interessants op de proppen komen en daarbij wel eens een mijlpaal zouden kunnen zetten.
Tim McIlrath's typische raspy, schreeuwerige maar toonvaste stem doet u meteen de longen uit uw lijf meezingen. Sommige mensen haten de stem, ik daarentegen, ik ben er weg van. Enorm energiek. Daarbij komt nog eens bij dat de teksten vaak een heel coole inhoud hebben. Rise Against heeft altijd een mooie balans gehouden tussen politiek geïnspireerde songs (zoals Black Masks …, Blood-Red, White And Blue, Broken English) en meer persoonlijk getoucheerde nummers (Like The Angel, Voices Off Camera, Dead Ringer). Ook op later albums is dit eigenlijk behouden, al is het percentage 'politieke liedjes' wel gezakt.
Joe Principe is een enorm coole bassist, wat hij al bewezen had bij de band 88 Fingers Louie en RA's voorgaand album, The Unraveling. Hij is snel, hard, gevarieerd, ritmisch en de baslijnen geven veel kracht aan het album.
RPM houdt steeds ongeveer hetzelfde tempo, snelle punkrocksongs met af en toe ne solo of een soort breakdown. En het constante catchy refrein. Alle songs zijn mijns inziens supercool, maar als uitschieters zou ik bijvoorbeeld Halfway There, Like The Angel, Blood-Red, White And Blue en Torches kunnen noemen. Maar ik zeg het, elk nummer heeft wel iets. Gaande van keigrave riffs, basslines, over one-liners en gehele teksten tot opbouw en climaxen.
Ik sprak daarnet over een mijlpaal. Wel, in mijn leven is Revolutions Per minute zeker een mijlpaal. Dit geniale album hoort thuis in mijn top 5 beste albums in mijn collectie en Rise Against staat nog steeds in de top 5/top 10 beste bands ooit. Het wordt door vele punkrockfans als RA's beste werk erkend. Volledig terecht, me dunkt. Ofwel RPM, ofwel SSOTCC. SSOTCC is een vrij grote stap geweest richting het afzwakken van hun stijl, maar op zich was deze afstap ongelooflijk goed. Het vervolg echter, goh… Daarover misschien een andere keer meer.

Dingen die ge van dit album kunt leren:
"When enough is enough, that's when you know that you're halfway there ."
"All roads that I might take will all one day lead back to you."
"I'm so sick of all these people, but I'm scared to be alone."
"Would God bless a murder of the innocents? Would God bless a war based on pride? Would God bless a money-hungry government? No."
"Push us down, and we get right back up again."
"I'm not going out without a fight."

De laatste tijd ben ik Rise Against wat uit het oog verloren. Sinds ik fan ben hebben ze 5 keer in België gestaan, waaronder gisteren nog in den AB. 2 keer van die 5 kon ik niet (te jong voor Groezrock en voor den AB op nen donderdag), maar de volgende keren (Taste Of Chaos, nog ne keer waarschijnlijk en gisteren) was ik niet echt superbenieuwd. Ik ben wel blij dat ze naar Groezrock 2009 komen, nog zien dat ik daar geraak maar dat zal wel lukken. Maar ik heb nooit de moeite genomen om ze eerder live te gaan zien.
Zeker nu niet meer, met hun nieuwe album. Ik heb het nog niet gehoord, maar ik hoor geen positieve dingen. Een downfall in het verlengde van TSATW.

Den Tim had zijn haar niet mogen afdoen en korte t-shirtjes beginnen dragen.

Links:
Official site
Myspace
Like The Angel on Youtube