Dinner Junkies

Diner Junkie Records is een klein label uit de USA dat uitgaat vanuit Mike Last e.a., bekend van The Last Chucks, werk bij The Parasites en zijn bijdrage aan The Queers' Munki Brain.
Dit kleine label heeft slechts 2 releases, maar het is mij vertrouwd geraakt door een album dat ze binnenkort zullen uitbrengen.

De nieuwe aanwinst van dit 1-band-label is de Israelische band Not On Tour, wat het een 2-bands-label maakt. Awesome.
Wat ook "awesome" is, is Not On Tour zelf. 1) De naam: aanzienlijk geniaal. Als zij ne tour gaan doen, gaan die nog steeds zeggen "Hi, we are Not On Tour!" en iedereen gaat dan denken: "uh? die zijn toch wel op tour?" maar ook iedereen zal het uiteindelijk wel snappen. En dan zal iedereen in een deuk liggen. Of alleszins eens lachen, want 't is wel goed gevonden. 2) De muziek. De essentie van punk/hardcore. Dit kan zo naast Minor Threat en Gorilla Biscuits worden geplaatst en tegelijk naast Descendents en Moral Crux. Dit is een heel veelzijdige band (binnen de punk/hardcore, dat dan weer wel). 3) Vrouwelijke zang. Het werkt voor The Unlovables, The Tattle Tales en Tsunami Bomb, en klaarblijkelijk ook voor Not On Tour. Zangeres Sima kan megacoole dingen met haar stem, in die mate dat ze hardcore zingt maar 1) niet afschrikwekkend overkomt en 2) het effectief goed laat klinken en zeker een meerwaarde aan de band geeft.
Fans van posi-youth-crew-hardcore luisteren best naar Silly Thoughts en What Comes Outta Your Mouth, fans van ramones-esque-pop-punk zullen waarschijnlijk meer voor Don't Touch My Stuff te vinden zijn.
Kort gezegd, ik hoop dat Not On Tour ooit eens van hun naam afstapt en op tour gaat, liefst in mijn regionen. Megacoole band, en ik ben megastoked voor hun full length. You should be too.

De andere band op Diner Junkie ben ik dan ook maar gaan checken. The Last Chucks zijn een meer typische '00 pop punk band die veel naar Ramones luisteren. Evenzeer mijn ding dus. De songs op hun myspace vind ik cool, average cool, maar So I Keep Drinking springt er voor mij ver boven uit, in de mate van awesomely cool. Dit hoort zeker bij de meest kwaliteitsvolle pop punk nummers. De solo is wat lang, maar het zo verdomd catchy en meezingbaar, en ook een beetje herkenbaar, dat ik het toch een aantal dagen redelijk constant heb afgespeeld. Heerlijke melodieën en harmonieën. My Brand New Nothing is ook een heel cool nummer, waarbij vooral het refrein in het oor springt. In ieder geval, na So I Keep Drinking gehoord te hebben ben ik uitermate benieuwd naar hun cd, en zodra die van Not On Tour uit is zal ik ze waarschijnlijk beiden kopen.